(ENGLISH BELOW)

Trauma is een innerlijke verwonding, een breuk of splitsing in het zelf als gevolg van pijnlijke of overweldigende gebeurtenissen in ons leven. Trauma is niet wat er met je gebeurt maar wat er in jou gebeurt als gevolg van een gebeurtenis. Het is datgene wat het zenuwstelsel niet heeft kunnen verwerken; een psychische verwonding is die zich in ons zenuwstelsel, geest en lichaam vastzet en die nog lange tijd na het voorval in ons aanwezig blijft en op elk willekeurig moment getriggerd kan worden.

Als de spanning, stress of dreiging van een gebeurtenis niet te hoog oploopt, dan reageert het brein met de overlevingsreacties alertheid, vechten of vluchten. Maar soms is de gebeurtenis te snel, te onverwacht, te veel, te groot, te alleen of te pijnlijk is en is alertheid, vechten of vluchten niet mogelijk. Dan reageert het systeem met traumareacties, zoals bevriezen, verstarren, dissociëren of splitsen. De ervaring is dan te overweldigend voor het zenuwstelsel om ermee om te gaan, waarop er afsplitsing plaatsvindt en er een traumatische ervaring ontstaat.

Bevriezen, verstarren, dissociëren of splitsen gebeurt vooral in het lijf en niet zozeer in emoties, want het trauma dekt emoties vaak af. Wat je brein ‘wegstopt’ omdat het te pijnlijk is en jij je dus niet bewust herinnert, zit nog wel in je lijf. Je ervaart het leven dan als zwaar, maar weet niet precies wat de oorzaak is. Of je word getriggerd door iets kleins, maar je reactie is heel heftig en niet naar verhouding. Of je lichaam geeft het aan door middel van pijn, jeuk of vermoeidheid, soms zonder directe oorzaak. Dat kunnen allemaal symptomen zijn dat er sprake is van trauma. Je brein heeft het dan wel weggestopt, maar je lijf draagt de ervaring met zich mee en kan het (soms letterlijk) niet meer dragen. Maar wat is weggestopt, kan ook weer gevonden worden.

Meestal heeft je systeem al van kinds-af-aan verschillende overlevingsmechanismen of copingstrategieën ontwikkeld die ervoor zorgen dat je niet naar die pijn toe gaat. Als kind kon je die pijn ook echt niet aan, maar als volwassene kun je dat wel. Je trauma's worden steeds bewuster omdat je je bewust wordt van je overlevingsmechanismen of wanneer deze mechanismen niet meer zo goed werken. Als je dan naar dat trauma durft te gaan en die pijn durft te voelen, dan kun je het trauma erkennen en alsnog verwerken. Onbewust zijn we bang dat de pijn ons 'kapot' zal maken, maar via die pijn kunnen we juist helen. Zoals schrijfster Lissette Thooft zo mooi zegt: "Je hart is groot genoeg voor alle pijn. Door middel van zelfcompassie kunnen we die pijn transformeren naar liefde, compassie, wijsheid, diepgang, kracht, etc."

Daarom gaan we in therapie niet alleen praten over wat er is gebeurd, maar meer ervaren en voelen, met en in je lijf. We gaan naar daar waar de ervaring zit. Dat begeleid ik door middel van verschillende methodes. We gaan samen onderzoeken wat het beste bij jou past. Er wordt daarbij niks geforceerd. Hoogstens moedig ik aan. Mijn taak is enkel het faciliteren en creëren van een liefdevolle omgeving, waarin jij je veilig genoeg voelt om naar die pijn toe te gaan. Zodat het langzaam naar de oppervlakte mag komen en jij dit stukje alsnog kunt verwerken en helen.

Trauma is an inner wound, a break or split in the self as a result of painful or overwhelming events in our lives. Trauma is not what happens to you but what happens in you as a result of an event. It is what the nervous system has not been able to process; a psychological injury that lodges in our nervous system, mind and body and remains in us for a long time after the incident and can be triggered at any time.

If the tension, stress or threat of an event does not get too high, the brain responds with the survival reactions of alertness, fight or flight. But sometimes the event is too fast, too unexpected, too much, too big, too alone or too painful and alertness, fight or flight is not possible. Then the system responds with trauma reactions, such as freezing, flopping, dissociating or splitting. The experience is then too overwhelming for the nervous system to handle, whereupon a division takes place and a traumatic experience ensues.

Freezing, flopping, dissociating or splitting mainly happens in the body and not so much in emotions, because the trauma often covers emotions. What your brain 'puts away' because it's too painful and you don't consciously remember, is still in your body. You experience life as heavy, but you don't know exactly what the cause is. Or you are triggered by something small, but your reaction is very intense and disproportionate. Or your body indicates it through pain, itching or fatigue, sometimes without a direct cause. These can all be symptoms of trauma. Your brain may have tucked it away, but your body carries the experience with it and (sometimes literally) can no longer carry it. But what has been hidden away can also be found again.

Usually your system has developed various survival mechanisms or coping strategies since childhood that ensure that you do not go to that pain. As a child you really could not handle that pain, but as an adult you can. Your traumas become more and more conscious because you become aware of your survival mechanisms or when these mechanisms no longer work so well. If you then dare to go to that trauma and dare to feel that pain, you can acknowledge the trauma and still process it. We are unconsciously afraid that the pain will 'destroy' us, but through that pain we can actually heal. As writer Lissette Thooft so beautifully says: "Your heart is big enough for all pain. Through self-compassion we can transform that pain into love, compassion, wisdom, depth, strength, etc."

That's why in therapy we don't just talk about what happened, but experience and feel more, with and in your body. We go where the experience is. I do this through various methods. Together we will investigate what suits you best. Nothing is forced here. At most I encourage. My job is only to facilitate and create a loving environment in which you feel safe enough to go to that pain. So that it may slowly come to the surface and you can still process and heal it.